Ωστόσο, οι συγγραφείς της κριτικής σημειώνουν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα

«Η πρόοδος στη θεραπεία των πιο θανατηφόρων όγκων του εγκεφάλου ήταν περιορισμένη τις τελευταίες δεκαετίες. Εν μέρει επειδή ήταν δύσκολο να εντοπιστούν οι ασθενείς που θα ωφελούνταν περισσότερο από στοχευμένες θεραπείες», λέει ο Orringer. «Οι γρήγορες μέθοδοι για μοριακή ταξινόμηση υπόσχονται πολλά για την επανεξέταση του σχεδιασμού των κλινικών δοκιμών και την παροχή νέων θεραπειών στους ασθενείς».

Μια ανασκόπηση πολλών μελετών δείχνει ότι η υψηλή κατανάλωση καφέ μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο νευρολογικών και μεταβολικών ασθενειών και ορισμένων μορφών καρκίνου.

Ο καφές είναι ένα από τα πιο ευρέως καταναλωτικά ποτά στον κόσμο. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 73,9% των Αμερικανών πίνουν καφέ καθημερινά, με την πλειοψηφία να καταναλώνει δύο ή περισσότερα φλιτζάνια.

Στην ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Molecular Sciences, ερευνητές στο Texas A&M University εξέτασαν μελέτες που εξέταζαν τα οφέλη του καφέ για την υγεία. Προηγούμενη έρευνα έχει συσχετίσει την υψηλότερη κατανάλωση καφέ με μειωμένη θνησιμότητα και χαμηλότερο κίνδυνο νευρολογικών και μεταβολικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2.

«Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι η υψηλότερη κατανάλωση καφέ σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού, καθώς και με καρκίνους του μαστού, του ενδομητρίου και άλλους καρκίνους, αν και υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές για το όφελος για ορισμένους από αυτούς τους καρκίνους», λέει ο Stephen Safe, Ph.D., συν-συγγραφέας της ανασκόπησης .

Μια μελέτη του 2022 που χρησιμοποιούσε τα δεδομένα της Βιοτράπεζας του Ηνωμένου Βασιλείου από περισσότερα από 395.000 άτομα που παρακολουθήθηκαν για 11,8 χρόνια κατά μέσο όρο, εξέτασε τη συνολική θνησιμότητα για συγκεκριμένες ασθένειες. Η μελέτη συσχέτισε την κατανάλωση τεσσάρων ή περισσότερων φλιτζανιών καφέ την ημέρα με μειωμένο κίνδυνο 30 ασθενειών, ειδικά στο καρδιομεταβολικό και γαστρεντερικό σύστημα και σε αυτές που σχετίζονται με τη χρήση αλκοόλ και τη ρύθμιση των οιστρογόνων.

Πολλαπλές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης μιας που χρησιμοποιούσε τα δεδομένα της UK Biobank, διαπίστωσαν ότι η υψηλή κατανάλωση καφέ συσχετίστηκε με μειωμένους κινδύνους νευρολογικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της άνοιας, του εγκεφαλικού και της νόσου του Πάρκινσον. Ωστόσο, οι συγγραφείς της κριτικής σημειώνουν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα.

Παρά τα πιθανά προληπτικά οφέλη, μια άλλη βιβλιογραφική ανασκόπηση προτείνει ότι η μεγάλη κατανάλωση καφέ μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμη έναρξη της νόσου του Huntington, μιας κληρονομικής διαταραχής που προκαλεί τη διάσπαση και τον σταδιακό θάνατο των νευρικών κυττάρων σε ορισμένα μέρη του εγκεφάλου.

Μελέτες δείχνουν ότι η υψηλότερη κατανάλωση καφέ μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μεταβολικών ασθενειών και διαβήτη τύπου 2. Για παράδειγμα, μια ανάλυση των βιοδεικτών του πλάσματος έδειξε ότι όσοι κατανάλωναν τέσσερα ή περισσότερα φλιτζάνια καφέ καθημερινά εμφάνισαν χαμηλότερα επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών σε σχέση με τα άτομα που δεν έπιναν.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα που κατανάλωναν καφέ είχαν χαμηλότερα αποτελέσματα μεταβολικού συνδρόμου. Επιπλέον, η αυξημένη κατανάλωση καφέ με και χωρίς καφεΐνη αποδείχθηκε ότι προστατεύει από τη σοβαρότητα της μη αλκοολικής λιπώδους ηπατικής νόσου σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

«Οι μηχανισμοί που σχετίζονται με τα χημειοπροληπτικά ή χημειοθεραπευτικά αποτελέσματα περισσότερων από 1.000 μεμονωμένων ενώσεων στον καβουρδισμένο καφέ είναι πολύπλοκοι και μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τις διάφορες ασθένειες. “

– Robert Chapkin, Ph.D., Πανεπιστημιακός Διακεκριμένος Καθηγητής και Έδρα Allen Edowed στο Τμήμα Διατροφής και στο Τμήμα Βιοχημείας και Βιοφυσικής.

Οι αναθεωρημένες μελέτες δείχνουν ότι οι συνολικές επιπτώσεις της κατανάλωσης καφέ ήταν πιο έντονες στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Ο καφές μείωσε πιο αποτελεσματικά τον κίνδυνο λειτουργικών πεπτικών διαταραχών και διαβήτη στις γυναίκες, ενώ οι άνδρες προστατεύονταν περισσότερο από την ουρική αρθρίτιδα, μια πολύ επώδυνη μορφή φλεγμονώδους αρθρίτιδας.

Επιπλέον, η κατανάλωση καφέ συσχετίστηκε με χαμηλότερους κινδύνους για στεφανιαία νόσο στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Το ρόφημα βρέθηκε επίσης ότι είναι πιο αποτελεσματικό στη βελτίωση της κατάθλιψης και της νόσου του Πάρκινσον στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

Οι ερευνητές λένε ότι οι μηχανισμοί δράσης του καφέ είναι πολύπλοκοι και εξαρτώνται από τις επιδράσεις των συστατικών του, όπως τα χλωρογενικά οξέα, τα πολυφαινολικά και άλλα φυτοχημικά.

«Βρήκαμε επίσης στοιχεία ότι η αντιοξειδωτική δράση του καφέ, που ενεργοποιεί τον πυρηνικό παράγοντα που σχετίζεται με το ερυθροειδές 2 παράγοντα 2, ή το Nrf2, μπορεί να είναι ένας σημαντικός μηχανισμός δράσης», λέει ο Davidson. «Αλλά δεδομένου ότι το Nrf2 εμφανίζει δραστηριότητες τόσο προστατευτικές για την υγεία όσο και ανθεκτικές στα φάρμακα, άλλοι παράγοντες που εξαρτώνται από το κυτταρικό πλαίσιο μπορεί επίσης να είναι σημαντικοί».

Ενώ η υψηλότερη κατανάλωση καφέ μπορεί να έχει οφέλη για την υγεία, το ρόφημα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα φάρμακα και τις επιλογές υγιεινού τρόπου ζωής για τη θεραπεία και την πρόληψη χρόνιων ασθενειών.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα εκχυλίσματα που προέρχονται από τον καρπό του φυτού cocklebur έχουν αντιγηραντική δράση και μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη των ρυτίδων.

Το Cocklebur είναι ένα χωροκατακτητικό, ταχέως αναπτυσσόμενο φυτό που βρίσκεται στις άκρες των δρόμων, στις όχθες του ποταμού ή σε άλλες υγρές, αμμώδεις περιοχές. Ο καρπός του έχει αγκαθωτά γρέζια που κολλάνε στη γούνα και τα ρούχα των ζώων. Εξαιτίας αυτού, οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν επιβλαβές ζιζάνιο.

Ωστόσο, το cocklebur έχει φαρμακευτικές ιδιότητες που ορισμένοι επαγγελματίες χρησιμοποιούν σε παραδοσιακά φυτικά φάρμακα για τη θεραπεία της αρθρίτιδας, του πονοκεφάλου και της ρινικής ιγμορίτιδας.

Τώρα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ενώσεις του καρπού cocklebur μπορεί να έχουν αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα που επιταχύνουν την επούλωση των πληγών και αποτρέπουν τις ρυτίδες.

Ο Eunsu Song, υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Myongji στη Νότια Κορέα, παρουσίασε τα ευρήματα στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας που πραγματοποιήθηκε από τις 25 έως τις 28 Μαρτίου στο Σιάτλ.

Για να διερευνήσουν τις αντιγηραντικές επιδράσεις του κοκορέτσιου στο δέρμα, οι επιστήμονες απομόνωσαν συγκεκριμένες ενώσεις από τον καρπό του κοκαλοπαγιού που μπορεί να έχουν αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση. Στη συνέχεια, η ομάδα εφάρμοσε αυτές τις ενώσεις σε καλλιέργειες κυττάρων και ένα τρισδιάστατο μοντέλο ιστού παρόμοιο με το ανθρώπινο δέρμα.

Ανακάλυψαν ότι τα εκχυλίσματα φρούτων cocklebur προάγουν την παραγωγή κολλαγόνου και προστατεύουν από τη βλάβη της ακτινοβολίας UVB. Τα εκχυλίσματα βοήθησαν επίσης τους τραυματισμένους ιστούς να επουλωθούν γρηγορότερα.

Σε ένα δελτίο ειδήσεων, ο Song λέει, «Διαπιστώσαμε ότι το φρούτο cocklebur έχει τη δυνατότητα να προστατεύει το δέρμα και να βοηθά στην ενίσχυση της παραγωγής κολλαγόνου».

«Από αυτή την άποψη, θα μπορούσε να είναι ένα ελκυστικό συστατικό για κρέμες ή άλλες καλλυντικές μορφές. Πιθανότατα θα δείξει συνεργική δράση εάν αναμειχθεί με άλλες αποτελεσματικές ενώσεις, όπως το υαλουρονικό οξύ ή το ρετινοϊκό οξύ, κατά της γήρανσης», προτείνει ο Song.

Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι εκτός από τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ο καρπός της κοκκινομάλλας περιέχει επίσης καρβοξυατρακτυλοσίδη – μια ένωση που μπορεί να προκαλέσει ηπατική βλάβη.

«Το Cocklebur έδειξε μια δυνατότητα ως καλλυντικός παράγοντας αυξάνοντας τη σύνθεση κολλαγόνου. Ωστόσο, έδειξε αρνητικά αποτελέσματα με υψηλότερες συγκεντρώσεις. Επομένως, η εύρεση της κατάλληλης συγκέντρωσης φαίνεται πολύ σημαντική και θα ήταν το κλειδί για την εμπορευματοποίηση των εκχυλισμάτων φρούτων cocklebur στα καλλυντικά», εξηγεί ο Song.

Ωστόσο, λόγω των ελπιδοφόρων αποτελεσμάτων της μελέτης, η ομάδα σχεδιάζει να διερευνήσει τους βιολογικούς μηχανισμούς πίσω από τα αντιγηραντικά αποτελέσματα του cocklebur και να καθορίσει πώς να ενσωματώσει τις ενώσεις του στα καλλυντικά με ασφάλεια.

Η παχυσαρκία σε άνδρες και γυναίκες μπορεί να έχει διαφορετικούς παράγοντες, τονίζοντας την ανάγκη για εξατομικευμένες θεραπείες που λαμβάνουν υπόψη το σεξ, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Σχεδόν το 42% των ενηλίκων Αμερικανών έχουν παχυσαρκία, μια κατάσταση που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικού επεισοδίου, διαβήτη τύπου 2, ορισμένων τύπων καρκίνου και πρόωρου θανάτου. Η παχυσαρκία επιβαρύνει επίσης σοβαρά την υγειονομική περίθαλψη: το 2019, το ετήσιο ιατρικό κόστος της παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 173 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ενώ η διατροφή, η έλλειψη άσκησης, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και η γενετική θεωρούνται οι κύριες αιτίες του υπερβολικού βάρους, οι ερευνητές έχουν εξετάσει άλλους παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας. Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2022 σε ποντίκια συσχέτισε την παχυσαρκία και την υπερκατανάλωση τροφής με αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι τα ποντίκια που γεννήθηκαν από παχύσαρκες μητέρες είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να τρώνε υπερβολικά.

Μια νέα μελέτη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) εντόπισε ειδικούς για το φύλο μηχανισμούς στον εγκέφαλο που συνδέονται με την παχυσαρκία.

«Βρήκαμε διαφορές σε αρκετά από τα δίκτυα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τις αντιξοότητες της πρώιμης ζωής, την ποιότητα της ψυχικής υγείας και τον τρόπο που βιώνεται η αισθητηριακή διέγερση. Οι εγκεφαλικές υπογραφές που προκύπτουν, με βάση την πολυτροπική απεικόνιση MRI, μπορεί να μας βοηθήσουν να προσαρμόσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις παρεμβάσεις για την παχυσαρκία με βάση το φύλο του ατόμου», λέει η Arpana Gupta, Ph.D. , ερευνητής εγκεφάλου, παχυσαρκίας και μικροβιώματος στο UCLA και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Brain Communications περιελάμβανε 183 συμμετέχοντες ηλικίας 18 έως 55 ετών χωρίς σοβαρές ιατρικές ή νευρολογικές παθήσεις, καθώς και τρέχουσες ή παλαιότερες ψυχιατρικές ασθένειες. Σαράντα δύο άνδρες είχαν μη παχύσαρκο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) μεταξύ 18,5 και <30, ενώ 23 είχαν ΔΜΣ μεγαλύτερο ή ίσο με 30, ο οποίος ταξινομήθηκε ως «υψηλός» στη μελέτη. Μεταξύ των γυναικών, οι 63 είχαν μη παχύσαρκο ΔΜΣ και οι 55 είχαν υψηλό ΔΜΣ.

Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς που αξιολογούσαν το παιδικό τραύμα, το άγχος και την κατάθλιψη, τη σπλαχνική ευαισθησία που αναφέρεται σε πόνο ή δυσφορία στα σπλαχνικά όργανα, τον εθισμό στα τρόφιμα, τα συμπτώματα του εντέρου και πολλούς άλλους παράγοντες. Επιπλέον, κάθε συμμετέχων υποβλήθηκε σε τρεις διαφορετικές τομογραφίες μαγνητικού συντονισμού εγκεφάλου (MRI) για να αξιολογήσει τη δομή, τη λειτουργία και τη συνδεσιμότητα.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες με υψηλό ΔΜΣ παρουσίασαν συγκεκριμένες αλλαγές συνδεσιμότητας δικτύου, ανεξάρτητα από το φύλο. Οι αλλοιωμένες περιοχές και τα δίκτυα του εγκεφάλου στις γυναίκες συσχετίστηκαν με τραύμα πρώιμης ζωής. Αυτό είναι σύμφωνο με προηγούμενα ευρήματα ότι οι γυναίκες με παχυσαρκία, σε σύγκριση με τους άνδρες, μπορεί να έχουν μεγαλύτερο άγχος, χαμηλότερη ανθεκτικότητα και δυσκολία ενσωμάτωσης συναισθημάτων με τον προγραμματισμό στόχων που κατευθύνεται στη δράση. Επιπλέον, τα θηλυκά φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητα στην όραση, την όσφρηση και τη γεύση υπερεπεξεργασμένων τροφίμων.

Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία των εξατομικευμένων θεραπειών για την παχυσαρκία που λαμβάνουν υπόψη το σεξ. Για παράδειγμα, όταν σχεδιάζετε σχέδια θεραπείας για γυναίκες με υψηλό ΔΜΣ, μπορεί να είναι ωφέλιμο να ληφθούν υπόψη τεχνικές συναισθηματικής ρύθμισης και παράγοντες ευπάθειας.

Προηγούμενη έρευνα από ερευνητές του UCLA διαπίστωσε ότι η σχετιζόμενη με τα συναισθήματα και η καταναγκαστική διατροφή μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην παχυσαρκία στις γυναίκες.